LANGHAPIN, YAKAPIN at HAPLUSIN

Aanhin pang PANINGIN kung walang mapagmasdan, indayog na isinasayaw ng berdeng dahon ng kapaligiran. Aanhin pang PANDINIG kung walang kayang pakingang tinig, ng hangin humahampas sa punong kahoy. Aanhin yaring braso kundi kayang dampian ng YAKAP nang di mapagisa. At aanhin pang sarili kung hindi kayang PAGMASDAN, PAKINGAN at KALINGAAN kundi man kayang lasapin ang handa ng buhay.

Walang sadyang ayos ang buhay kundi ikaw mismo at ang sariling kamay. Anung buhay ang malalanghap sa hithit bugang kanyang sinisinghut singhut. Anung buhay ang kayang lasapin sa boteng serbesa na dadampi sa tigang nyang labi’t laalmunan. Anu mang kinis ng bato kundi kayang kalabitin ng palad ang pisngi nyang hirang. Anung buhay ang hindi kayang damhin ang init ng araw. Sa gitna ng hirap at malas, hinding hindi bibitaw ang PANGINOONG nasa taas.

LANGHAPIN, YAKAPIN at HAPLUSIN ang mundo, walang ibang sasadya sa ayos nito, kundi ikaw at ang iyong pangako. Tulad ng tao nang siya’y kayang mahalin, ang kanyang pangarap, ang kanyang katuparan.  

Inspired by the:

Tears of Kuya Edwin Parcero
https://www.facebook.com/edwin.parcero