Dinig Sana Kita

Sa lipunang mapang husga, laging gustong pumuna kahit walang kwenta. Ang kawalang kakayahang maka rinig at makapag salita, maling punang ipinupukol sa pader ng puso nila. Magtatanung kung bakit, sasagot pabalik ng kanyang ika dudurog.

Mapalad silang naipanganak, wala man kakayahang makapag salita, higit pang kayang iawit ng tahimik na tinig ang maka dinig. Hindi man kayang sumigaw, kaya naman mabigay sa saliw ng kanyang sayaw. Minsan, kung sino pang kulang siya pang kayang tumikim ng putahe handa ng buhay. Malaman lang na ganyang ka at ganito, huhusgahan na agad. Ganyan ang lipunan, hindi kapa kilala, na huhusgahan naka.

Sino bang mas mapalad, ang taong Binge na kayang pakingan ng abstraktong kabuohan ng paligid, o ang taong may pandinig na nagbi bingi bingihan lang. Sinong mas maswerte, ang walang kayang salita pamutawihin sa kanyang labi, o ang kayang salita na walang panambitang kayang mabigkas. Bingi na kayang maka rinig? Pipe na kayang makapag salita? Magulo ba, o ako lang ang naguguluhan.

Tribute for DINIG SANA KITA Cinemalaya 2009